Kerstbijeenkomst 2014

                                  

Een Kerstvertelling.
 
En het geschiedde in de donkere dagen voor Kerst, dat uit alle windstreken 13 herderinnen op weg gingen naar hun maandelijkse bijeenkomst.
Deze keer werd die gehouden in een feeëriek verlicht eenvoudig boeren huisje aan de rand van het dorp, tussen uitgestrekte velden.
Nadat alle herderinnen hun schaapjes hadden geteld, kwamen zij, geleid door een heldere ster, op hun ezeltjes aangereden, één kwam er zelfs per kameel.
Binnen in het huisje, dat op oorspronkelijke wijze werd verlicht door kaarsen en olielampjes, was het lekker warm en knus.
De herderinnen zetten zich aan feestelijk versierde tafels en terwijl zij onderling de problemen van hun  diverse kuddes bespraken, deden zij zich tegoed doen aan allerhande hapjes en drankjes. Het werd een gezellige boel, zoals altijd als de herderinnen bijeen zijn.
Echter..... er stond nog een bijzonder evenement op het programma en wel... een barre voettocht langs donkere wegen en karresporen naar een HERBERG, waar de herderinnen meer dan welkom zouden zijn.
Dus.. nadat de herderinnen zich in hun werkkleding hadden vermomd, d.w.z. mutsen op, dikke jassen aan, shawls om en degelijke laarzen aan, begaven zij zich op weg, met medeneming van stormlantaarns, verlichte lampionnen en wat er maar meer aan verlichting voorhanden was, want het was niet denkbeeldig dat op het eerste deel van de route men verschillende “paardenkrachten” zou tegenkomen, hetgeen zeer gevaarlijk kan zijn, dus... in ganzenpas ging men voorwaarts.
Plots dreef er een donkere wolk boven de hoofden van de stoet en een licht regentje zette in. De herderinnen echter, gaven geen krimp en stapten ferm voort.
En ziet.. aangekomen op het pad der paden was daar ineens een heldere sterrenhemel zodat het donkere pad prachtig werd verlicht door zowel de sterren, de meegevoerde verlichting en de oplichtende lampjes in de grond.
Voorop liep de op één na oudste herderin en gaf een straf tempo aan, dat was nodig want zij wist immers hoe ver en hoe lang het was én op welk uur men in de Herberg werd verwacht, dus lanterfanten was er niet bij.
Opeens... ( waarschijnlijk door de serene sfeer, met al die sterren enz) meende zij engelen te horen zingen. Het bleken echter de achter haar lopende herderinnen te zijn die, niet helemaal zuiver, het Santa Lucia zongen. Er werd een “stop” bevolen en men kroonde de op één na oudste herderin tot Santa Lucia met een kitscherige verlichte hoed en duwde haar een rode glitter ster in de hand.
Van waar deze exercitie ???? Het gerucht ging dat voornoemde herderin al vijf jaar lang de wens te kennen had gegeven graag eens als Lucia te worden gekroond,  temeer vanwege de naams overeenkomst. De bewuste herderin echter wist van niks, zij had alleen één keer bij het voorbereiden van het, op dat moment gaande evenement, het fenomeen eens ter tafel gebracht, dus zo zie je maar weer: herderinnen die geruchten verspreiden moet je niet geloven, het lijken potjandorie wel “journalisten” die liegen ook van alles bij elkaar en balken als ezels elkaar na, hetgeen weer een belediging is voor de ezels want dat zijn zeer intelligente dieren ( ja jôh, anders krijgen we weer gezeur van die herderinnen over hun ezels, ze moesten tenslotte nog wel terug).
Afijn, de tocht werd hervat en men arriveerde bij een aanpalend dorp alwaar men speciaal voor de herderinnen allerlei verlichte kerstbomen langs de weg had geplaatst zodat men gemakkelijk de weg konden vinden, hoewel..... er moest nog een groot water worden overgestoken, daartoe was er een heel hoge brug(lang geleden) aangelegd en die brug was niet makkelijk te vinden, laat staan te bestijgen en af te dalen. E.e.a. leverde weer allerlei commentaar op natuurlijk : “Jeetje wel erg steil hoor, ik zie de treden helemaal niet, glijden we niet af aan de andere kant ??”
De herderinnen begonnen vermoeidheidsverschijnselen te vertonen. Er was echter toch nog een flink eindje te gaan. Nu gingen de twee oudste herderinnen op kop en zij gaven ook een flink tempo aan, hetgeen voorwaar geen sinecure was, gezien de wrakke knie van de één en de wrakke voet van de ander.
Maar eindelijk kwam ook de (jonge) achterhoede piepend, steunend, blazend en blozend over de eindstreep voor de deur van de Herberg.
Binnen ontwaarde men twee collega herderinnen, die waren per ezel gekomen, want de één liep niet zo soepel om dat hele eind te gaan en de ander ?..... nou die ander was gewoon te lui.. tja komt ook onder herderinnen voor.
Nadat iedereen zich weer met feestkleding had  getooid, ging men aan tafel. Over het verloop van de dis valt niet zoveel te vermelden, die verliep zoals altijd: door de Herbergierster was alles welleswaar goed voorbereid en werd prima uitgevoerd, maar de herderinnen zagen, als gewoonlijk, weer kans e.e.a. in chaos te laten ontaarden. Bestek kletterde op de grond, fototoestellen werden bijkans in brand gestoken, verkeerde drankjes besteld, gehannes over het betalen..kortom het gebruikelijke vrolijke,ongeregelde, gezellige zooitje.
Maar.. aan alles komt een eind, zoals ook laatst bij de Roodkapjes.
Er verschenen verschillende ezels met chauffeur voor de Herberg om de herderinnen af te zetten bij hun geparkeerde ezeltjes bij het boerenhuisje.
In dat boerenhuisje was intussen meerdere malen de stroom uitgevallen ( de hemel zij dank voor al die kaarsen) en daarom was het heel duister rondom het huisje. Santa Lucia arriveerde samen met de herderin van de kameel als eersten bij het huisje.  De kameel was in de stal geparkeerd waar het zo mogelijk nog
donkerder was , gelukkig kon Lucia met haar verlichte kroon voorkomen dat de bewuste herderin het slot van haar kameel niet kon vinden, dus na enig gepruts kon zij, ook nog bijgelicht door de nog steeds brandende buiten geplaatste lantaarns, toch de reis naar huis aanvangen.
Jozef intussen, dacht dat de storing in het elektriek werd veroorzaakt door alle verlichting die Maria had aangebracht, daar was Maria( alias Lucia) het volstrekt mee oneens en inderdaad achteraf bleek het toch de gammele verlichting in de stal/schuur te zijn. Tja dat kan gebeuren in zo’n boerengevalletje in de weilanden aan de rand van het dorp.
Hopelijk zijn alle herderinnen veilig thuis gekomen en konden zij gerust gaan liggen... bij nachten.